وبلاگ
تاسەی دیدار به بازار میاید
شاعر، ادیب و فاضل دینی ملا عمر صالحی صاحب در سال ۱۳۲۴ در روستای “دایه سلیمان” از توابع شهرستان سقز دیده به جهان گشود. از همان دوران کودکی و نوجوانی به دلیل اعتقادات مذهبی که داشت به آموختن مباحث دینی و طلبه گری در محضر ملا جلال محمدی، ملا احمد نمه شیری، ملا حسن ادیب و ملا کامل نقشبندی که هر کدام از این شخصیتها دارای جایگاه و کرامت خاصی بین مردم بودند ، طلبه گری را به پایان و عنوان ماموستایی و اجازه تدریس علوم دینی را کسب کرد. در اوایل انقلاب به خدمت آموزش و پرورش شهرستان سقز در آمد و به تدریس دانش آموزان پرداخت. از همان دوران جوانی دارای قریحه و طبع شعری بود. ملا عمر با اینکه به لحاظ جسمی دارای شرایط ایدهآل و مناسبی نیست که وی امروزه یکی از نویسندگان نامدار و پر کار در زمینه شعر و ادب کوردی است که با توجه به تمام مشکلات و وضعیت امرار معاش امروزی تا حالا ۱۵ اثر را به چاپ رسانده است که مهمترین های این آثار بنام “تاڤەگەی ئەوین” که معنی فارسی آن “آبشار عشق” در سال ۱۳۹۰ با همت و مشارکت دانشگاه کردستان به چاپ رسید. این کتاب حاوی ۴۲۵ غزل حافظ شیرازی است که به کوردی چاپ شده و ۴۲۵ تک بیت در پایان هر غزل را خود ملا عمر سروده تا از اینکه در آینده فردی مدعی باشد که این اشعار را به کوردی او ترجمه کرده است ادعایی نداشته تا هیچ کس دچار ارتحال ادبی این کتاب ارزشمند نباشد. اثر فاخر دیگر ملا عمر ترجمه کتاب بوستان شیخ بزرگ سعدی شیرازی است به نام “مێرگوڵانی ژین” که در ده باب و حاوی عشق، اقدامات دولت، احسان و نیکوکاری، قناعت، تندرستی و…. در سال ۱۳۹۴ به همت دانشگاه کردستان به چاپ رسیده است. ملا عمر صالحی صاحب تا حالا ۱۵ اثر کوردی را به دوستداران فرهنگ و ادبیات کوردی تقدیم کرده که ۲ اثر آن ترجمه و بقیه را خود نوشته اند. از آثار مشهور دیگر این شاعر نامدار میتوان به :چاوی خوێنیی شەوەق,ئەسرینی ئال,نوختە یا خەتێکی تر,دوبەیتیەکان اشارە کرد. اثر جدید ملا عمر به نام ” تاسەی دیدار” کە بصورت شعر نوشته شده بە چاپ رسیدە و بزودی در اختیار مردم قرار گرفته و انتشار داده خواهد شد.
اما یکی از گله مندی های اصلی این نویسنده کورد زبان از اصحاب رسانه بود که بدون اینکه هیچ مصاحبه ای با وی داشته باشند از زبان وی شروع به انتشار دادن مطالب منحصر به او می باشند که این خود یک نوع بی احترامی به حقوق فردی، قانون مطبوعات و نشر و انتشار است.